Tieners in Nederland en India: zo anders, toch zo hetzelfde

Daar zaten ze: aan de ene kant van de Skypeverbinding een drukke, lacherige groep Nederlandse tieners, aan de andere kant een stille, gedisciplineerde groep Indiase leerlingen in uniform. Er werd wat onwennig gezwaaid. Aan bijzondere momenten geen gebrek tijdens ons internationale scholenproject, waarbij scholieren van het Northgo College in Noordwijk via internet een week lang samenwerkten met scholieren van de Lexicon International School in Pune, India.

‘Can you repeat that?’ hoorde ik regelmatig aan het begin van de projectweek. Bij de eerste Skypemeetings moesten zowel de Nederlandse als de Indiase scholieren even wennen aan elkaars accent. Maar al snel ging het beter en ontstonden er echte gesprekken. Gesprekken tussen twee totaal verschillende werelden, die toch veel dichter bij elkaar bleken te liggen dan ze hadden verwacht.

Gaaf
Zo af en toe mag ik echt gave dingen doen op mijn werk. Dit scholenproject was daar een voorbeeld van. In Noordwijk en in Pune, India werkten bijna honderd tieners samen aan het thema ‘Duurzaamheid in de toekomst’. Tijdens de week werden workshops gegeven over duurzaamheid, zowel door docenten als door collega’s van Decos. De kinderen werden ingedeeld in groepjes, waarin managers, woordvoerders, redacteuren en vormgevers een duidelijke taak hadden gekregen. Zo konden de leerlingen doen waar ze goed in zijn. Van alles werd verslag gedaan in een digitale krant, die aan het eind van de week werd gepresenteerd.

Droomreis
Maar waarom? Eigenlijk was deze week een logisch vervolg op de droomreis die Decos-CEO Paul Veger in 2010 maakte. Aangezien wij een kantoor in India hebben, bezoekt hij het land regelmatig. Het was altijd Pauls droom om zélf naar Pune te vliegen (hij heeft een vliegbrevet) om daar, middels tekeningen, dromen van Nederlandse en Indiase scholieren uit te wisselen. Een bijzondere reis en een bijzondere uitwisseling was het gevolg: natuurlijk zag je verschillen in de dromen, maar de overeenkomsten vielen nog veel meer op. Zowel in Nederland als in India dromen kinderen van een toekomst als zanger, danser, politieagent – en natuurlijk vrede op aarde.

Iedereen die er destijds bij betrokken was, was het eens: dit verdiende een vervolg. Maar dan beter: met oudere kinderen, zodat we er iets meer inhoud aan konden geven. En digitaal, zodat we meer mensen konden bereiken op een laagdrempelige manier. Toen we dit idee bespraken met docenten van het Northgo College, was de reactie meteen: ‘Laten we er een hele projectweek van maken!’ Ook in India waren de reacties enthousiast en in februari ging het project van start.

Hagelslag
Natuurlijk werden naast de projectwerkzaamheden ook ‘gewone’ lessen gehouden, maar dan wel met een India- of duurzaamheids-twist: zo leerden de Noordwijkse leerlingen tijdens biologie hun ecologische voetafdruk te berekenen. De aardrijkskundedocent legde uit hoe het Indiase kastenstelsel in elkaar steekt. En bij economie leerden ze dat de Indiase economie maar liefst drie keer zo hard groeit als de Nederlandse. Het allermooiste van dit project was de interactie tussen de leerlingen. Elke dag hadden de Nederlandse en Indiase scholieren één-op-één contact via Skype. Daar werden heus wel inhoudelijke dingen over het project uitgewisseld, maar veel vaker ging het over hagelslag, kaas, het weer en schooluniformen. Fantastisch! Er werd wat afgelachen. Geweldig om te zien hoe leeftijdsgenoten uit verschillende werelddelen elkaar deelgenoot maakten van hun belevingswereld. Zo kwamen ze er zelf achter dat er ondanks de verschillen, ook heel veel overeenkomsten waren.

We sloten de week af met de eindpresentaties, die aan beide kanten van hoog niveau waren. De Indiase ambassadeur in Nederland, J.S. Mukul, was zelfs aanwezig bij de Northgo om dit project met eigen ogen te bekijken. Hij was enorm onder de indruk van wat de leerlingen hadden laten zien. ‘It has been a real eye-opener to me’, zei hij enthousiast. Ik durf te wedden dat dat hij daarmee namens alle betrokkenen sprak.

Gewone tieners
Na weken van voorbereiding en die superdrukke projectweek, had ik verwacht na afloop bekaf te zijn. Maar ik had nog zoveel veel energie. Wat is het toch gaaf om met jonge mensen te mogen werken! Het beeld van de drukke Nederlanders tegenover die stille Indiërs zal ik niet snel vergeten. Maar het beeld dat mij toch het meest zal bijblijven, is dat van gewone tieners die, ondanks hun culturele verschillen, ongelofelijk veel talenten en dromen met elkaar delen.

Marcia van Kampen, Decos