Donderdagochtend, half negen. De bel heeft zojuist geklonken op praktijkcollege De Schakel en dat betekent voor de leerlingen maar één ding: naar je lokaal voor de mentortijd, de standaard start van de dag. Duur? 10 minuten.
‘Daisy, doe jij je oortjes even uit?’
Ik spreek Daisy aan die net het lokaal binnen komt lopen. Daisy is een vrolijke, open meid met het hart op de tong. Influencer noem ik haar wel eens, doelend op haar vele volgers op Instagram. Ze zwaait haar enorme haardos aan de kant en doet wat ik haar vraag. Een meevaller. De AirPods (voor de niet-kenner: oortjes zònder snoer) gaan in de tas.
‘Thuis moet ik ze ook uitdoen tijdens het eten, meneer. Anders gooien mijn ouders ze in de prullenbak.’ Ze zegt het wat plat, zoals alleen zij dat kan.
Ik weet inmiddels dat ze bij Daisy thuis van de directe aanpak zijn, dus deze regel verbaast mij niet. Terwijl de rest van de klas ook binnendruppelt, stel ik Daisy nog een vraag:
‘Waarom wil jij tijdens het eten die oortjes nog in, dan?’
‘Muziek luisteren, meneer’, is het simpele antwoord. ‘Ik wil rust, muziek en lekker eten.’
Ik vraag haar nog waarom ze niet zelf gaat koken, dat leert ze immers hier op school. Maar daar heeft Jay al ervaring mee: ‘ik ging een keer voor mijn ouders koken en nu moet ik dat iedere week doen’, bromt hij. Ik probeer mijn lach in te houden, dit lukt maar gedeeltelijk.
Daisy vervolgt haar relaas over thuis, ze zit op haar praatstoel.
‘Er kan ook geen radio op meneer, want dan gaan mijn ouders met elkaar in discussie over de zender. En ze schreeuwen. Zelfs mijn broertje bemoeit zich ermee, laatst heb ik op de trap gegeten.’
Soms zou ik weleens mee willen kijken in die huiskamers.
Mij bekruipt een gedachte: Daisy weet niet goed hoe ze met sommige situaties om moet gaan en kiest dan voor een gemakkelijke oplossing. Je afsluiten van de buitenwereld. Die oortjes zijn voor haar de oplossing van een probleem!
Nu las ik laatst dat de nieuwe generatie AirPods al op de markt is. Die AirPods hebben onderdrukking van omgevingsgeluid. Daisy had mij in de mentortijd, of haar ouders tijdens het avondeten, in dat geval niet eens gehoord!
Zijn oortjes met onderdrukking van omgevingsgeluid een goede uitvinding? Kunnen leerlingen op een school straks geconcentreerder werken aan een opdracht omdat ze niks anders meer horen? Of gaan we ons er als docent aan storen omdat je je leerlingen nauwelijks meer kunt bereiken, op het plein, in de gangen of zelfs in de klas? De toekomst zal het uitwijzen.
Bereid je maar voor lieve collega’s, iedere leerling heeft straks oortjes met onderdrukking van omgevingsgeluid. Ik ben heel benieuwd hoe jullie daar mee om zullen gaan.
Meester Stefan
Instagram: @meesterstefan_hrlm
Deze blog is verschenen in PrimaOnderwijs nr.5 Gezond mediagebruik op school.
Reacties