Meester Stefan blogt: Later als ik groot ben...

“Ik weet al met wie ik ga trouwen, meneer.”

Denzel zit achter in de klas, weggedoken achter zijn chromebook met zijn schoolwerk en doet uit het niets deze mededeling. Er zijn weinig leerlingen aanwezig vanmorgen, zoals wel vaker het geval is in deze bijzondere tijd en dat geeft Denzel de ruimte om openhartig te zijn. 

“Met wie dan, Denzel?” vraag ik geïnteresseerd.

“Ik ken haar al een paar jaar, meneer. We hebben ook ‘gehad’ samen. Ik vertelde haar dat ik later met haar wilde trouwen en zij wilde dat ook met mij. Ik werd helemaal rood man!”

Ik moet zeggen dat ik een beetje verrast ben door deze openhartigheid. Is dit de leerling die vorige week nog met een hoop stampij naar school kwam? Roepend dat hij niks ging doen en het liefst weer naar huis wilde? Is dit die leerling die het altijd over “jullie Nederlanders” heeft, terwijl hij hier geboren en getogen is? Is dit die leerling die zich niet zo snel bloot geeft? Uit de laptop van Denzel klinkt rapmuziek. De tekst is goed te verstaan voor mij:

‘Later als ik groot ben……’ Denzel zingt het mee. 

"Meneer, wist u vroeger al met wie u ging trouwen?"

“Nee, Denzel. Ik weet wel dat ik vroeger een beetje onzeker was over mezelf en of het wel goed ging komen in de liefde. Maar met wie ik zou gaan trouwen, dat wist ik niet.”

Denzel zet nu door als het over zijn toekomst gaat. Alle remmen gaan los. 
“Weet u, meneer: ik ga later nooit scheiden. Dat vind ik zo erg voor kinderen! En ik wil eerst een jongen en dan een meisje. Als ik eerst een meisje krijg, dan gooi ik die weg, haha nee hoor, grapje meneer.”

We praten zo een tijdje door en opeens herinner ik mij wat de scholen is opgedragen. Als de leerlingen weer op school komen, geef dan veel aandacht aan het sociale aspect. Geef lessen over sociale vaardigheden, want dat is iets wat je moeilijk op afstand kan doen. Ik word steeds enthousiaster en niet in de laatste plaats om het feit dat ik niet eens degene ben die dit gesprek geïnitieerd heeft. Denzel is er zelf mee gekomen. Vrij als hij zichzelf voelde door het kleine aantal leerlingen en de geringe groepsdruk die dat oplevert. 

Uiteindelijk maakt Denzel het plaatje voor zichzelf compleet door te schetsen hoe hij als profvoetballer van Real Madrid een invalbeurt krijgt en vervolgens het winnende doelpunt maakt. Dit, in aanwezigheid van zijn vrouw, kinderen en ook in aanwezigheid van mij. Ik mag komen en hoef niet te betalen, zo verzekert hij mij. 

“Man, wat zou ik dan trots op je zijn kerel!” voeg ik hem toe. Hij glimt. 

De les sociale vaardigheden is afgerond, het wordt tijd dat ik weer wat mails ga beantwoorden. Denzel gaat verder met rekenen, al zit hij met zijn hoofd vast ergens anders. Uit de speakers van zijn Chromebook schalt een liedje, voor de zoveelste keer herhaald. 

Hij zingt het zachtjes mee: 'Later als ik groot ben…'

Meester Stefan

Docent Praktijkcollege De Schakel