Bezig met laden...
Wanneer ik door de gang loop om in de teamkamer even een kopje koffie te halen, loop ik Deniz tegen het lijf. Hij heeft een A4’tje in zijn hand met daarop een schets van een gezicht.
“Kijk meester, wat vind je ervan? Niet zo mooi zeker, ik kan niet echt goed tekenen”.
Dat soort momenten raken mij wel eens. Zo’n ogenschijnlijk stoere jongen van rond de 15 jaar al, die niet schroomt om mij zijn net gemaakte tekening te laten zien binnen de veilige muren van de school, zich kwetsbaar opstelt en eigenlijk op zoek is naar een compliment, want wie wil dat niet.
Natuurlijk reageer ik enthousiast. “Wow, Deniz. Dat is helemaal niet verkeerd jongen. Jij kunt best aardig tekenen hoor, ik doe het je niet na!”
We raken in gesprek over het tekenen van een gezicht. Ik vertel hem dat ik ooit van mijn eigen tekenleraar op school heb geleerd dat je de ogen ongeveer in het midden van het gezicht moet tekenen. Als je dan de onderste helft ook weer in tweeën verdeelt, moet daar de neus eindigen en de mond iets onder getekend worden.
“Klopt meester, dat zei mijn juf net ook in de les”, is de reactie van Deniz.
Nog steeds kijken we naar de schets van het gezicht waarvan het voorhoofd veel te groot is en de ogen eigenlijk wat hoger neergezet moeten worden om de verhoudingen te herstellen. Deniz is wel van plan om de ogen weg te gummen en ze opnieuw in te tekenen. Hij was op weg om daar spullen voor te halen. Ik wens hem succes en kijk hem na, hopende dat hij mij zojuist de eerste tekening van een enorme reeks heeft laten zien.
Een paar dagen later tref ik Deniz opnieuw aan, alleen dan in functie. Gehuld in een keurig shirt van school, met bijbehorend kraagje, loopt hij interne stage bij de balie. Kopieeropdrachten uitvoeren, de klassen rond om lessen bij de juiste leerkracht terecht te laten komen, lamineren, Ipads en laptops rondbrengen, enzovoort. Alvast wennen aan werknemersvaardigheden die hij straks geacht wordt te beheersen in stages buiten school.
“He, meneer. Alles goed?”
“Prima jongen, met jou ook? Ik zie dat je weer goed bezig bent”.
Ondertussen vraag ik mezelf af: wat maakt nou dat ik zo positief verrast ben door de houding en opstelling van deze jongen? Waarom word ik zo blij van zijn onbevangenheid? Is dat niet iets wat je van iedere leerling mag verwachten? Al snel weet ik waar het hem in zit. Deniz is nieuw op school. Een zijinstromer. Op zijn vorige school waarschijnlijk overvraagd en zonder al te veel zelfvertrouwen overgestapt naar ons. Een plek waar je in een rustiger tempo verder kan gaan met leren, overzichtelijk en niet te veel taken tegelijk. Klaargestoomd worden voor de maatschappij.
En ons geheim? Leren door doen.
Met het tonen van die schets eerder deze week, liet Deniz al snel een stukje van zijn eigen gezicht zien. Geef mij meer van die open en onbevangen leerlingen.
‘Ik teken ervoor’.
Meester Stefan
(docent in het Praktijkonderwijs)
Instagram: @meesterstefan_hrlm
