In augustus bereidde ik de eerste column van dit schooljaar voor. Deze eindigde met ‘Het einde van een groep en van een schooljaar kan een emotionele lading met zich meebrengen. Het is een bepaalde vorm van afscheid, en afscheid nemen is lastig.’ En met: ‘Voor nu wens ik jullie allemaal een mooie start van schooljaar 2019-2020, dat het er een met een gouden randje mag worden!
Tsja, over dat gouden randje zullen de meningen verschillen. Want wanneer je mensen om je heen verliest aan een ziekte waar je tot voor kort nog nooit van gehoord had, kun je dan wel spreken van een gouden randje? Die twee laatste alinea’s lijken elkaar ook wel een beetje tegen te spreken: ‘afscheid nemen is lastig’ , en ‘ik wens je een jaar met een gouden randje’. Toch is dit in een paar woorden hoe het leven in elkaar zit. Het is een aaneenschakeling van emoties en belevenissen. Het ene moment ups, het andere moment downs.
Een van de mooiere quotes die ik ken is ‘In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer.’ Deze is van Albert Camus, een Franse filosoof. Ik heb vanaf de start van de coronacrisis deze quote vaak in m’n hoofd gehad. Het was namelijk echt wel the midst of winter:
- de eerste week van de sluiting van de scholen en ziekenhuizen, moest ik geopereerd worden;
- mijn man had net zijn baan opgezegd, en zou met ingang van 1 april voor zichzelf beginnen (no kidding!);
- bekenden overleden aan corona;
- collega’s hadden het zwaar.
En toch: er zit een enorme kracht in ons allen! Leraren organiseerden binnen no-time thuisonderwijs, ziekenhuizen zetten alles op alles om patiënten op te kunnen vangen, en de meesten van ons vonden een nieuw soort modus-normaal. Ik herstelde sneller dan verwacht, en het bedrijf van mijn man had door heel hard (thuis)werken toch een goede start.
Die wetenschap, dat we flexibel zijn, dat we van iedere situatie weer het beste proberen te maken, die invincible summer, die heeft ook aan dit schooljaar een gouden randje gegeven.
Esther
onderwijswereld-po.nl