Meester Stefan: Ouderbetrokkenheid

Het krijgen van een kind is niet niks, dat kan ik uit eigen ervaring zeggen. Natuurlijk, het is prachtig en waarschijnlijk een van de mooiste dingen die je ooit mee zult maken, maar het is tegelijkertijd ook een hele verantwoordelijkheid. Het opvoeden van je kind bijvoorbeeld, ga er maar eens aanstaan!

Een van de dingen die je je kind bijvoorbeeld zal moeten leren, is hoe hij of zij een conflict of ruzie op moet lossen. Dat gaat namelijk niet vanzelf. Gelukkig heb je daar even de tijd voor; pas als de kleine spruit 4 jaar is, gaat hij of zij naar school en voor die tijd valt er genoeg te oefenen in de veilige huiselijke kring.

Op mijn school hebben wij wel eens te maken met ouders die - al is het reeds voortgezet onderwijs - hun kind nog steeds ‘op locatie’ willen helpen met het oplossen van een ruzie of een conflict. Laatst had ik pauzedienst en ik liep door de aula van de school. Broodje in de hand, links en rechts wat pratend en dollend met wat leerlingen. Plotseling zag ik een man bij de deur staan, een vader van een leerling, rustig de aula in kijkend. Wel een beetje streng, de armen over elkaar. Toen ik hem vroeg voor wie hij kwam, antwoordde hij dat hij even stond te kijken hoe het ging, want zijn dochter had ruzie. Als ik hem niet voorzichtig richting de coördinator had begeleid, had hij er waarschijnlijk de hele pauze gestaan.

Twee weken later was het de beurt aan de vader van Sharon (15 jaar) om naar school te komen. In tegenstelling tot de man in de aula was deze vader op verzoek van zijn dochter naar school gegaan. Een appje is tegenwoordig snel gestuurd.

Gelukkig waren we voorbereid. De school was reeds uit en we stonden buiten met een paar docenten, onze coördinator, Sharon en wat nieuwsgierige leerlingen. Vader kwam aangelopen en was duidelijk boos: “Dus mijn dochter is weer een teringhoer?” Daarbij doelde hij op de verwensing die Sharon blijkbaar naar haar hoofd geslingerd had gekregen die dag. Hij eiste een gesprek met de dader (dat was Michel maar die zat nog binnen voor zijn eigen veiligheid) en wel meteen. Dat gesprek kwam er niet en vader nam zijn dochter mee naar huis.

Nu is Sharon een pittige dame. Niet op haar mondje gevallen, omringd door een schare van vrienden en fysiek sterk. De eerste tattoo’s prijken al op haar lichaam. Een heerlijke meid om in de klas te hebben. Dat maakt het paradoxaal. Zij heeft die hulp toch niet nodig zou je zeggen?

Begrijp me niet verkeerd. Dat Michel Sharon uitschold voor ‘teringhoer’, kon echt niet. Daar moeten we wat mee. Maar het zou fijn zijn als de vader van Sharon haar zou stimuleren om problemen/conflicten op school zelf op te lossen, al dan niet met behulp van een leerkracht. Dan hoeft hij daarvoor niet naar school te komen.

De volgende dag is Michel voor de rust een dagje thuisgebleven en werd de vader van Sharon gebeld om zijn verhaal kwijt te kunnen. Daarna werd alles weer rustig.
Want dat werkt goed in het Praktijkonderwijs, geef het de tijd.

De tijd heelt alle wonden.

Meester Stefan 

Over Meester Stefan

Meester Stefan is een vaste online columnist van PrimaOnderwijs. Meester Stefan geeft les in het Praktijkonderwijs en deelt geregeld zijn kijk op en ervaringen binnen het onderwijs met ons.