Meester Stefan: Buitenles

Leerlingen uit het PrO (praktijkonderwijs) lesgeven over dieren is altijd weer een feest. Kreten als:
“Dat meen je niet”
“Gadverdamme wat een goor beest”
“Kan hij ook springen?”
“Leven ze ook in Nederland?”
Vliegen je dan om de oren.

Bij de nieuwsbegriples (tekst met vragen) over teken was dit niet anders. De arme teek werd gelijk weggezet als een klerebeest. Iedereen kende opeens iemand die was overleden na een tekenbeet en het scheelde weinig of de leerlingen waren elkaar ter plekke in de klas op teken gaan controleren. Dat mechanisme kennen we ook bij luizen. Zodra je het daar met elkaar over hebt, krijg je gelijk jeuk op je kop.

Als we een dag later met z’n allen besluiten de les ‘leefstijl’ (sociale vaardigheden) buiten in het park te doen, zit de les over teken de leerlingen nog vers in het geheugen. De wandeling naar het park is gezellig en onderhoudend, maar een paar leerlingen durven op voorhand al het park niet meer in.
“Luister, meneer. Ik ga nu echt dat park niet in he! Levensgevaarlijk met die teken.” (Mitchel, 15 jr)
“Nou echt he”, vervolgt Andrew (15). “Ze kunnen toch ook uit bomen vallen?”
We lachen erom. “Hou toch op, Andrew.” zegt een andere leerling. “Denk je dat nou echt?”
Ik weet de zorgen weg te nemen en we betreden het Leidsche Hout.

Eenmaal in het park wordt het thema ‘dieren’ nog eens extra benadrukt. Er lopen wat honden los en dat is voor mijn leerlingen met een Marokkaanse of Somalische achtergrond het sein om op de vlucht te slaan. Dat de eigenaren ze nog naroepen dat de honden echt niks doen, heeft geen enkele zin. Het is een grappig gezicht.
Ook zorgen de uit de bomen vallende rupsen voor consternatie. “Gatver, meneer. Wat is dit nou weer?”
Als je niet beter wist, dacht je dat deze 15-jarige pubers voor het eerst van hun leven in een park waren.

De leefstijlles die volgt, is geweldig. We doen twistgesprekken in tweetallen, waarin we onze stemmen steeds luider en dwingender moeten gebruiken. Als de één begint met: “Wil je dit even opruimen?” moet de ander dat beantwoorden met: “Doe het lekker zelf!” En dat steeds intenser. Elkaar proberen te overtuigen. Ik doe het een paar keer voor met een vrijwilliger en probeer de leerlingen uit de comfortzone te krijgen. Iedere leerling is betrokken, elk op zijn of haar eigen manier. Leefstijl geven in het park, het zou een regel moeten worden.

Als we het Leidsche Hout weer verlaten, blijkt pas wat de klas van de eerdere les over teken het meest is bijgebleven. De teek gaat namelijk het liefst op de warme plekjes van het lichaam zitten.
Gesteund door deze wetenschap probeert Mitchel de lachers op zijn hand te krijgen door mij te vragen hem even op teken te controleren en daarbij vooral zijn balzak niet te vergeten.

Ik bedank hem vriendelijk voor de eer. ;)

Meester Stefan

(docent in het Praktijkonderwijs)